الله من...

آیا شده ام به خدایم از دیروز نزدیکتر؟

در فکر فرو رفته و باز میگویم...

آیا شده با خدایم رابطه ام بهتر!؟

پس از این همه فکر و دغدغه

دیدم جای خدا در زندگیم کمرنگ شده...

خدایا میدانم مرا میبینی...

میدانم مرا یاد میکنی...

 میدانم بی معرفتی از من است..

میدانم دلیل کمرنگی ات من است...

دوای من تسکین من تو هستی...

هوای من خدای من تو هستی...

نمیدانم چطور،ناگهان یادت رفت ز یادم..

نمیدانم چطور توانستم تو را کمرنگ کنم در یادم..

خدای من مرا ببخش،الله من بیا و من را تو ببخش...

 خدای من دستم را بگیر، الله من بال هایم را بر من ببخش...

خواهم بار دیگر پرواز کنم به سویت...

خواهم بار دیگر آرام گیرم در آغوشت...

+

شاید قشنگ نبود و قافیه نداشت

ولی چون مخلوط با اشکام بود...

حسی خاص دارم به این نوشته ام...

خدایا ببخش منو...